W leibnizowskiej teorii monady to podstawowe, niepodzielne jednostki bytu, odizolowane a jednak pełne wewnętrznej dynamiki i życia. W kontekście współczesnym monady symbolizują jednostkowe istnienia i ludzi, którzy w coraz bardziej zglobalizowanym i połączonym świecie paradoksalnie stają się coraz bardziej odizolowani od siebie nawzajem. Fizyka kwantowa odkrywa przed nami rzeczywistość, w której każda cząstka, każda monada jest jednocześnie wyjątkowa i powiązana z innymi na fundamentalnym poziomie-zjawisko splątania kwantowego ukazuje nam, że odległość i izolacja mogą być iluzoryczne a wszystko jest ze soba połączone. Religie wschodu od zawsze mówią o jedności wszystkiego co istnieje. Monady w tym kontekście mogą być odczytywane jako przejaw jedności w wielości, wszystkie byty są indywidualne a jednocześnie nierozerwalnie związane z całością istnienia. W ujęciu biologicznym każdy organ, każda komórka jest monadą, odrębną jednostką, której funkcjonowanie zależy od skomplikowanej sieci powiązań z innymi jednostkami. Współczesny człowiek pomimo bycia częścią coraz bardziej złożonej i zglobalizowanej społeczności doświadcza rosnącej izolacji, każda osoba staje się samotną wyspą w morzu informacji, technologii i wszechobecnej komunikacji. W obliczu wyzwań współczesności, przytłaczającej ilości bodźców, rosnącego poczucia izolacji sztuka może stać się formą medytacji a każdy obraz może stać się przestrzenią, w której można zatrzymać się na chwilę, zanurzyć w kolorze, formie, fakturze, odnaleźć spokój i równowagę. – Katarzyna Kulpa