
Fotografia jest dla niej poszukiwaniem własnych emocji i przemyśleń.
W swojej pracy używa aspektów fotografii opartych na inteligencji, intuicji i inspiracji.
Duże znaczenie odgrywają w nich emocje. To one kreują jej kadry.
Fotografie autorstwa Joanny są w przeważającej mierze fotografiami czarno-białymi.
Uważa, że świecie, który krzyczy do nas kolorem, narzuca nam barwy, zatracamy zmysł czucia i wyobraźnię. Wszystko jest już ściśle określone.
W obraz czarno-biały można „wejść”. Dostrzec emocje. Kolor nie jest tu istotny, tylko uczucie jakie towarzyszy obcowaniu z obrazem.
Taka fotografia ma subtelny nastrój i tajemnicę. Widać w niej emocje, tym samym wzbudzając emocje w odbiorcy.
Fotografie autorki, charakteryzują się intymnym nastrojem i głębią.
Gdyby poszukać w historii odniesienia do nich, to z pewnością byłby to piktorializm.
Fotografia, którą się posługuje, daje możliwość kreowania przestrzeni.
Od chłodnej, nostalgicznej po lekką i nastrojową.
Jak złożona jest osobowość, tak fotografie mają nakładające się na siebie rzeczywistości.
Światła i cienie. Kontrasty i szarości.
Zamglone akty, ukazują kobietę, która jest mgłą, szeptem lub zaledwie myślą.
Eteryczną i zmysłową. Unoszącą się pomiędzy światami.
Również kobietę targaną emocjami, broniącą się przed światem, kobietę walczącą.
Silną i jednocześnie niezwykle kruchą.
Emocje…
To słowo najwierniej opisuje jej twórczość.
Im pozostaje wierna.