Katarzyna Kowalska - Miasta i wymiana

Moja twórczość malarska rozpięta jest między dwoma biegunami: rygorem form geometrycznych i ekspresją malarstwa gestu. Istotne dla mnie jest również miejsce, zarówno realne, konkretne, jak i fantasmagoryczne, iluzyjne, urojone. Plamy barwne przywodzą na myśl elementy miejskiego pejzażu z naciskiem na architekturę, nieraz na granicy realności, a nieraz niemalże całkowicie abstrakcyjnych, rozmytych.  Płaszczyzny przenikają się,  odbijają, wychodzą z różnych punktów, tworzą załamania, które nie wynikają z logicznego układu całości i kompozycji. Nie jest to jednak chaos wywołany ekspresyjną, malarską eksplozją. Jest w nim rygor wykresów perspektywicznych i studiów przestrzennych brył, odprysk realności.  Miejsce wydaje się czymś abstrakcyjnym i nieuchwytnym, a jednocześnie jest nadal zakorzenione w fizyczności. Bryła, zarys, kształt, tworzywo, rozwiązania konstrukcyjne są dla mnie interesujące jako wizualne znaki, na bazie których powstaje kompozycja. Finalnie przypomina ona przestrzeń ze snu. We śnie jak wiadomo odkłada się doświadczenie, ale w kontakcie z podświadomością całkowicie zmienia zapamiętane obrazy. Cykl “Krajobrazy perspektywiczne” jest zatem przestrzenią równoległą przeżywania i doświadczania świata, w której zapisują się wspomnienia i wyobrażenia ujęte w podstawowe wartości malarski.